Het weer, je kunt er als mountainbiker niet omheen. Als het nat is veranderen lokale trails soms in een onrijdbare modderpoel. Gelukkig zijn er gebieden die er vrijwel altijd goed bijliggen zoals het Müllerthal. Een droomachtige locatie met paden die het hele jaar door berijdbaar zijn.   

Op de grens van Luxemburg en Duitsland, zo’n twee uur rijden van Maastricht, vind je dit unieke natuurparadijs. De bijnaam ‘Klein Zwitserland’ is meer dan terecht, al zul je voor echte bergtoppen ergens anders moeten zijn. Wat je hier wél vindt, zijn machtige rotsformaties die majestueus oprijzen tussen met mos bedekte valleien die doorspekt zijn van beekjes en rivieren. Een sprookjesachtig decor. 

Waar we een uur geleden nog dik in de mist reden, blaakt er nu een heerlijk winters zonnetje. De omgeving kleurt goudgeel, terwijl de mist in de dalen, hangend over de rivieren, hun weg omhoog vinden. Het bos ligt er briljant bij. Ook hier is genoeg neerslag gevallen, maar de hellingen en de ondergrond voeren het uitstekend af.

Waar we normaal gesproken in Berdorf zouden starten, kiezen we nu voor het Duitse Bollendorf – dat komt beter uit voor de foto’s. We gaan op pad en worden gelijk weer eventjes met onze neus op de fysieke feiten gedrukt. Zowel op technisch- als fysiek vlak is mountainbiken hier echt even andere koek.

Met percentages in de dubbele cijfers schiet onze hartslag meteen omhoog. Een ritme vinden is het devies. Tussen de bomen doemen de eerste karakteristieke rotsformaties voor ons op. Er is nog geen mens te bekennen en de plek waar we nu zijn is relatief ver verwijderd van de parkeerplekken die op andere delen van deze route makkelijk te bereiken zijn. Onze banden bijten in de ondergrond en de eerste kleine, technische passages worden met een grote lach op ons gezicht genomen. We traverseren richting ons startpunt, op een bovengelegen pad. Nog even steil naar boven, om zo bij de imposante rotsformaties van Eulen-Horst te komen.

We spelen er wat op onze mountainbikes, dalen af tussen twee wanden en draaien even later weer het pad op. Het zijn uitdagende trails waar je voortdurend op zoek bent naar de juiste lijn. Verwacht hier ook geen duizelingwekkende snelheden bergaf te halen, het gaat hier om precisiewerk en controle.

Bij het uitzichtpunt Lingelslay stoppen we even en kijken uit over de Sûre-vallei waar de laatste mist langzaam optrekt. In het zonnetje en met een prachtig vergezicht voelt dit aan als een vakantietrip en dat op nog geen twee uur rijden van huis. Na deze vitamine D boost vervolgen we de afdaling.  Eentje die perfect illustreert waarom je hier gaat mountainbiken. Geen enorme snelheden, maar lekker actief spelend op je mountainbike naar beneden. Glorieus als je het ons vraagt.

Na dit Duitse avontuur is het tijd om de grens weer over te gaan. Irmo met de auto en Nas-Raddine trotseert de vrieskou naar Berdorf. Langs de rivier is een van de weinige plekken op deze route waar de meters voorbijvliegen tot het moment dat de weg weer stevig bergop loopt. In een mum van tijd overbrug je 180 hoogtemeter. Bij het informatiecentrum van Berdorf staat ook Irmo met de auto. Even bevoorraden en een koffietje met taart bij de bistro voor we lus 2 aanvatten.

We hebben de smaak al te pakken en ons materiaal is al flink op de proef gesteld. Van het kransje 10 tot de 51, alles passeert hier de revue. Ook in wat volgt gebruik je je mountainbike precies zoals deze is bedoeld. Remmen, de dropper, je versnellingen, de banden. Zit je hier lekker in je flow dan is het genot dat volgt groot. De mix van terrein waarover je rijdt in deze omgeving is enorm divers. Van gravelpaden op het plateau van Berforf, tot rotsachtige singletracks langs de kalkwanden waar het gebied bekend om staat, tot een oude Romeinse weg die niet zou misstaan in Paris-Roubaix. We rijden delen over de officiële mountainbikeroute, om vervolgens over één van de vele Müllerthal-trails richting Rammeley door te steken. Het pad kronkelt zich langs de rotswanden. De wandelaars die we tegenkomen begroeten ons vriendelijk én verbazen zich over het feit dat we hier überhaupt fietsen. Samen genieten van het gebied, zo moet het zijn.

Zo nu en dan komen we wat bekende obstakels tegen die nét een bruggetje te ver zijn. Van een kleine wortel step-up, tot een wel heel riskante, haakse downhill tussen twee rotsplaten. Die wortels gaan nog wel een keer lukken, maar die tweede, die lopen we braaf. Overigens is dat ook direct de reden waarom een e-bike hier een uitdaging is. Je ontkomt er niet aan om met enige regelmaat je fiets ergens op- of af dragen en met een > 20 kg fiets is dit geen sinecure.

We steken even later door richting de vallei waarin het gehucht Müllerthal ligt. Richting Consdorf, waar één van de lekkerste afdalingen volgt. Spelend, met een veelvoud van lijnkeuzes afdalen. En de ondergrond is heerlijk grippy, de keus die we maakten om na maanden van overmatige regen naar deze regio te komen betaalt zich dubbel en dik uit. Aan grip geen gebrek, aan modder gelukkig wel.

Consdorf markeert ook het keerpunt. Via een steil wortelpad rijden we weer de Müllerthal trail op. Wat volgt is een technische en fysieke beproeving. Meer dan eens schouderen we de fiets. Het hoort hier nu eenmaal bij en is ook verre van een straf in zo’n decor.  Zo ook bij Eulenburg waar we via de in de rotsen uitgehouwen trap dwars door de rotsformaties lopen. Vanuit hier is het nog één keer genieten van een mooie afdaling langs de rivier. Wat resteert is een flinke klim, terug naar het plateau van Berdorf.

Alle pracht van de dag wordt besproken terwijl we langzaam terug klimmen. Op naar het uitzichtpunt ‘Adlerhorst’, vlak achter de camping. Je zit hier boven op een rotsformatie, die je via een metalen bruggetje kunt bereiken. De zon gaat onder en we turen in de verte, bekijken de rotsformaties onder onze fietsen en knikken tevreden. Het Müllerthal overtuigde alweer.

Hoewel je hier briljant kan mountainbiken én je in het Luxemburgse deel overal mag fietsen, kan het uitdagend zijn om een goed lopende route aan elkaar te knopen. Wat gebiedskennis en een goede voorbereiding zijn een must. Met de GPX onderaan dit verhaal helpen we je al een aardig eind op weg.

Realiseer je ook dat dit terrein over het algemeen behoorlijk technisch én fysiek veeleisend is. Tegelijkertijd zijn er geen bizarre afdalingen, maar je moet zeker over een behoorlijke technische vaardigheid beschikken om hier lekker los te kunnen. Heb je die ervaring nog niet dan raden we je aan om te beginnen met de vaste mountainbikeroute van Berdorf en te oefenen op delen van onze route.

Tot slot, houd er rekening mee dat je hier serieus bergop zult moeten trappen, over af en toe gruwelijk steile stukken. In combinatie met een 10-51 cassette, reden wij met een 34 voorblad maar dat kost veel kracht. Een 32- of 30 is hier echt een aanrader.