Dit jaar leidden alle wegen naar Parijs. Elk UCI World Series-evenement, elk trainingskamp en elke seconde van elke dag bracht topsporters van over de hele wereld dichter bij de kleine Parijse voorstad Élancourt, waar geschiedenis zou worden geschreven. Pauline Ferrand-Prévot en Tom Pidcock, vrienden van de INEOS Grenadiers, domineerden. En Jenny Rissveds en Alan Hatherly haalden het podium.

Dit is hun verhaal.

Het 4,4 kilometer lange parcours was snel en fysiek zwaar, met 110 meter hoogteverschil per ronde. Naast singletracks met scherpe haarspeldbochten en spannende afdalingen, bevatte het parcours ook een aantal technische elementen, zoals rotspartijen en sprongen, die cruciaal bleken in de queste naar goud.

De baan werd ontworpen door Nick Floros, die ook de XCO-parcoursen ontwierp op de Olympische Spelen in Rio (2016) en Tokio (2020) en op de UCI Wereldkampioenschappen in Glasgow. Zijn creatie in Élancourt bleek iets heel bijzonders te zijn. Een tocht van twee uur over hard gravel, met kortere stukken door met wortels bezaaid, mulchachtig bos, leidde tot een rechte finish, met meerdere lijnen die snellere, meer uitdagende opties boden.

Haar tijd was 1:26:02. Haar geluk daarna tijdloos. Pauline fietst al haar hele leven. Deze multidisciplinaire atlete komt uit een familie van fietsers en deed in 2012 voor het eerst mee aan de Olympische Spelen, waar ze haar geboorteland Frankrijk vertegenwoordigde. Ze werd achtste. In de twaalf jaar die volgden, schreef Pauline wielergeschiedenis door binnen één jaar wereldkampioen te worden in alle disciplines: veldrijden, wegfietsen en mountainbiken.

Op het parcours in Élancourt wist Pauline een voorsprong te nemen op de rest. Aanvankelijk had ze sterke concurrentie van Puck Pieterse, maar die kreeg door pech een lekke band waardoor er geen enkele andere kandidaat overbleef voor de gouden medaille. Pauline verscheen helemaal alleen op de vlakke laatste meters van de baan, met haar armen omhoog, aangemoedigd door een enorm trots publiek.

Jenny Rissved vertegenwoordigde Zweden en behaalde haar eerste gouden medaille in Rio de Janeiro, tijdens het Olympische Cross-Country evenement in 2016. Een monumentale overwinning voor Jenny, destijds pas 22 jaar oud. Na haar overwinning in Brazilië moest de Zweedse superster een aantal persoonlijke uitdagingen overwinnen om in Parijs de cirkel rond te krijgen. Jenny heeft ons bij Shimano geïnspireerd. Haar bronzen medaille op de Olympische Spelen van 2024 is het bewijs van haar vermogen om te overwinnen als een echte kampioen.

“Het zijn de Olympische Spelen, je moet er helemaal voor gaan.” – Tom Pidcock, 2024.

Ja, inderdaad. Tom Pidcock kreeg een lekke band tijdens zijn epische race naar goud op de Olympische Spelen van 2024. Maar daarvoor al moest Tom afhaken bij de Tour de France van 2024 vanwege ziekte. Als een echte kampioen slaagde Tom erin om zijn tegenslag om te zetten in een nooit-opgeven-mantra dat tot geweldige dingen zou leiden.

Tussen Toms goudenmedailleprestatie op de Olympische Spelen van 2020 in Tokio en de Olympische Spelen van 2024 in Parijs, een berg overwinningen op de UCI World Series en enorme inspanningen op zowel de weg als op de MTB, werd de weg geplaveid voor een tweede opeenvolgende gouden medaille.

De wereld en het Franse publiek keken toe hoe de Britse atleet terugvocht en Victor Koretzky inhaalde in het laatste bosgedeelte. Hij koos daarbij vakkundig een lijn die hem naar het vrije gedeelte zou leiden. Het publiek was met stomheid geslagen en viel stil, omdat er zich maar weinig Britse fans bevonden. Tom behaalde opgelucht een welverdiende overwinning.

Dit is hun verhaal. Dat van Alan. Dat van Pauline. Dat van Jenny. En dat van Tom. Deze atleten toonden grote ambitie, talent en doorzettingsvermogen. Om de top van je sport te bereiken, heb je componenten nodig waarop je kunt vertrouwen. Precies daarvoor is XTR ontwikkeld. De XTR M9100-groepset is de keuze van kampioenen in Enduro en XCO en staat bekend om zijn legendarische precisie, remkracht en snelheid.

Zo worden dromen omgezet in gouden medailles.