Het volgende: de aandrijving. Persoonlijk ben ik een grote fan van een single aandrijving. Vooral omdat je dan aan één ding minder hoeft te denken tijdens het rijden. Als je in heuvelachtig gebied woont of als je van plan bent te gaan bikepacken met je fiets, raad ik aan juist wel een dubbel kettingblad te gebruiken. Met een klein blad van 31T en groot blad van 36T moet je zelfs de zwaarste beklimmingen aankunnen.
Dan is er nog de vraag of je mechanisch of elektronisch wilt schakelen. Ik heb een toerfietsachtergrond, dus het duurde even voordat ik op Di2 overstapte, omdat ik de betrouwbaarheid en het reparatiegemak voorop stelde.
In het begin gebruikte ik Di2 voor wedstrijden en bikepacking dicht bij huis. Ik vond het meteen geweldig hoe soepel en nauwkeurig het werkte. Naarmate ik meer vertrouwen kreeg, koos ik Di2 tevens voor langere tochten, ook toen ik door afgelegen delen van Zuidoost-Azië ging toeren. Bijna twee jaar lang heeft de techniek consistent gepresteerd, ondanks het intensieve gebruik.
Ik denk dat de keuze tussen mechanisch of elektronisch schakelen een persoonlijke keuze is. Mijn mening: er is niet een techniek die betrouwbaarder is dan de andere. Ze zijn beide geschikt voor dagritten, wedstrijden en bikepacking.
Een flare stuur is een ander typisch ding van gravelbikes - hierbij zijn de drops breder dan de hoods van het stuur. De drops zijn meestal ook minder diep dan bij racefietsen. Dankzij de bredere afstand biedt een uitlopend, flare stuur meer controle. De wetten van de fysica zijn zo dat je nauwkeuriger stuurt naarmate je handen zich verder van de stuurpen bevinden. Daarnaast heb ik het gevoel dat een gravelspecifiek stuur meer comfort biedt.