Tuur je over het landschap rond Genk dan vallen ze al snel op. Als puisten rijzen ze uit de aarde omhoog, de puinhopen van destijds. Letterlijk. Gingen we in de vorige tocht nog rond Luik op pad in het episch centrum van de staalindustrie van weleer, hier werd de brandstof gedolven die gebruikt werd om die enorme hoogovens op te stoken. Verdween in Nederland ieder spoor van dit stuk geschiedenis, in België gaat men beter om met dit erfgoed. De mijnterrils zijn inmiddels bebost, er groeit heide, er zijn musea, winkels en horeca. En, een gezond aantal hoogtemeters dat zich uitermate goed leent voor trails.
We besluiten deze tocht per e-bike te gaan maken. Er zijn zoveel trails die in een dichtbebost stuk liggen, mét de nodige hoogtemeters, dat dit de ideale bike is voor deze omgeving om net even wat sneller alles te kunnen bekijken. Na een bezoekje aan het Shimano Experience Center in Valkenburg valt de keus op de Orbea Rise, die is voorzien van een subtiel getunede EP8 motor. Ideaal voor ons als hard-core niet-e-bikers, aangezien de ondersteuning flink subtieler is en de mountainbike lekker licht. Vrij last-minute besluiten we met zijn drieën te gaan. Ward en Irmo op de e-bike, Nas-Raddine noodgedwongen op de volledig zelf aangedreven fully.
Even later draaien we de citadel in. Een indrukwekkende hoeveelheid gedenkkruizen staan er opgesteld. Dit was in de oorlog de plek waar de tot dood veroordeelde Belgen uit de regio Luik aan hun eind kwamen. We nemen het in ons op, lezen teksten op enkele van de vele kruizen en rijden via een trail weer richting de Maas. Op naar een ander stukje oorlogshistorie aan de overkant, het Fort de la Chartreuse dat in 1817 gebouwd werd door de Nederlanders.